Veel bedrijven, maar ook steeds meer particulieren maken gebruik van IP-camera’s als beveiligingsmaatregel. Ik laat in het midden of dat een goede ontwikkeling is, maar makkelijk is het wel; waar en wanneer je maar wil kun je zien wat er gebeurt onder het oog van je camera.
Laatst sprak ik met een vakbroeder die gespecialiseerd is in videobewaking en veel kennis heeft van dit soort apparatuur. Hij constateert dat klanten een IP-camera behandelen als een ouderwetse analoge camera: gewoon uit de doos halen en aanzetten. Terwijl een IP-camera feitelijk een computer is die geconfigureerd en beveiligd moet worden. Je moet er over nadenken hoe je de camera gaat koppelen en wie er waarom allemaal toegang mogen hebben tot deze camera.
Een beveiligingscamera is een informatiemiddel als alle anderen geworden. Helaas met allerlei kwetsbaarheden erin. En fabrikanten van dat soort producten hebben geen “patch Tuesday”, zoals bijvoorbeeld Microsoft dat heeft. Wel eens een risicoanalyse op de camera-omgeving gedaan? Uitkomst wordt waarschijnlijk dat de camera’s gewoon onder het informatiebeveiligingsbeleid horen te vallen, gewoon een classificatie meekrijgen, gewoon onder de processen patch management en change management vallen, en gewoon onderdeel moeten zijn van het autorisatiebeheer.
Conclusie? Klinkt misschien vreemd, maar ook beveiligingsmaatregelen moeten worden beveiligd!
Comments are closed